Begin van de stage..

Hoi Allemaal!

Alweer een verhaal en deze keer over de eerste ervaringen met betrekking tot de stage..

Vandaag dan eindelijk de eerste stagedag gehad. Gisteren kregen we nog eerst een rondleiding door het ziekenhuis.
Deze was heel interessant maar ook wel schokkend. Alles is zo ontzettend oud en armoedig.
We hebben verschillende afdelingen gezien, waaronder de klasse afdeling, de IC, gynaecologie/kraam en het mortuarium (hoewel we hier niet helemaal in zijn geweest).
Op gynaecologie maakten we kennis met de hoofdzuster. Ze heette ons welkom, stelde zich voor en zei: 'Goede morgen', Willemijn zei dit ook terug en ik zei (zonder er bij na te denken, maar wel heel vriendelijk) 'Halloo'. Ze maakte me even direct duidelijk dat ik 'goede morgen' moest zeggen. Dat wat ik zei kon echt niet, want dat was straattaal. Daarnaast zei ze dat zusters elkaar op de gang aanspreken met 'dag zuster' en dat iedereen - collega's dus ook - vaak 'u' tegen elkaar zeggen.
De rest van de tijd durfde ik haast niets meer te zeggen, omdat ik niet wist wat ik wel of niet mocht zeggen.. Dit is één van de dingen waar we erg aan moeten wennen.
Het is ook heel gek, want zij denken dat 'goede morgen' beter is dan wanneer je - ook al zeg je het heel vriendelijk -'hallo' zegt, maar daarnaast zijn ze tegen patienten veel onaardiger en harder dan wij zijn.
Ik "vraag me dus af" wat beter is..

Ook de IC zag er veel primitiever uit dan de IC bij ons. Al denk ik dat ze daar wel de apparatuur hebben die nodig is. Er lag o.a. een klein meisje van vijf jaar. Ze waren nog bezig een diagnose te stellen. Het meisje lag aan de beademing en ze was echt heel lief. Ontzettend zielig vonden we dit natuurlijk..
Helaas horen deze dingen er ook bij en zullen we waarschijnlijk nog veel meer trieste dingen meemaken..

Vandaag hebben we, voordat we met het werken begonnen, nog een rondleiding gehad op de kinderafdeling. We hebben o.a. met een verpleegkundige daar gepraat (nadat ze mijn uniform nog even recht trok). Het ging over '(spoel)wormen', op zich niet zo smakelijk, maar wel iets wat heel veel voorkomt bij kindjes in Suriname..
Daarnaast hebben we nog even bij de couveuses gekeken. Daar waren we helemaal van onder de indruk. Er lagen donkere baby'tjes van ongeveer 20cm.. echt zo ontzettend klein, ongelooflijk! Vaak overleven deze kleintjes het niet..

Daarna kwamen we bij de iets oudere kinderen.. waar we ook veel trieste dingen tegenkwamen (kinderen liggen natuuurlijk ook niet voor niets in het ziekenhuis.. maar als je het allemaal écht ziet is het toch wel heel triest).. Een verpleegkundige gaf een verstandelijk gehandicapt meisje eten. Later hoorden we dat dit meisje in het ziekenhuis woont. Ze is HIV-positief en na haar geboorte door haar ouders naar het ziekenhuis gebracht en deze hebben haar nooit meer bezocht en/of opgehaald. Geen instelling wil haar hebben, omdat ze besmet is. Daarnaast wordt ze altijd gefixeerd; er zit continu heel strakke band om haar buik..

Na dit alles zijn we naar de afdeling gegaan waar we de komende vier weken stage gaan lopen; de klasse afdeling.
Hier liggen de mensen met een goede verzekering (1e & 2e klas). Het is best interessant omdat alle ziektebeelden er voorkomen.
We kregen eerst een rondleiding op de afdeling. Je zou denken dat deze afdeling best luxe is, maar nog zijn de kamers veel primitiever en ouder dan in Nederland.
Ik heb met een broeder de bedden verschoond. Alleen daarbij zag ik al zeker tien dingen, waarvan ik denk dat ze anders moeten en ook zeker anders gebeuren in Nederland.
Er was niet genoeg schoon linnen, dus ging soms het vieze beddengoed weer terug op het bed. Daarnaast was het schone linnen écht niet schoon; overal zaten haren op en vlekken in..
De bedden boenen is ook een taak van de verpleegkundige (in Nederland, of in ieder geval in het MST is hier een speciale 'schoonmaakploeg' voor). Ik deed dat volgens hun helemaal verkeerd. Je moet nl. in het midden van het bed beginnen en dan in één beweging naar het uiteinde boenen. Zo zou je alle bacteriën van het bed vegen. Ik geloof niet dat ik ooit grotere onzin heb gehoord (of ik moet me al erg vergissen), maargoed.. ik heb me nog maar even ingehouden de eerste dag;)

Verder hoorden we van een broeder i.o. dat het een heel rustige afdeling is. Dat is tot nu toe ook mijn ervaring (terwijl we er maar heel even zijn geweest hoor..) De verpleegkundigen zitten vaak op de gang met elkaar te praten of de krant te lezen.
Ik ging even een praatje maken met een patiënt en hij vertelde ook dat de verpleegkundigen eigenlijk best veel tijd over hebben, maar i.p.v. dat ze in die tijd met de patiënten gaan praten - die daar best behoefte aan hebben, aangezien ze geen televisie o.i.d. op de kamer hebben - doen ze dus niets. Dat vind ik wel jammer.. Het contact met de patiënten is juist leuk en zeker leuker dan bedden boenen en verschonen..

Een aantal van de bovengenoemde voorbeelden is denk ik niet de 'schuld' van de verpleegkundigen. Het Academisch Ziekenhuis is van de staat en deze betaalt blijkbaar veel te weinig om optimale zorg te kunnen leveren.
Wel is het ziekenhuis bezig met innovatie. Er komt een thoraxcentrum en een MRI-scan (misschien wel de apparatuur die jullie gestuurd hebben Rogier;))
Daarnaast is de mentaliteit van de verpleegkundigen gewoon heel anders. Al denk ik dat dit per verpleegkundige ook weer heel erg verschilt..

We hebben bij thuiskomst vanmiddag even foto's gemaakt van onze geweldige outfit!;)
Daarnaast heb ik ook eindelijk de moed gevonden foto's te maken van mijn (onder)buren(A).


Ingrid